รีวิวเรื่อง Oliver
“โอลิเวอร์!” ของเซอร์แครอล รีด เป็นสมบัติของภาพยนตร์ เป็นความบันเทิงสากล ที่เกือบจะเป็นสากล หนึ่งในภาพยนตร์หายากเช่น ” พ่อมดแห่งออซ ” ที่ดึงดูดผู้คนทุกประเภทในหลาย ๆ ด้าน ฉันคิดว่าเด็ก ๆ จะตื่นเต้นทันทีเพราะเรื่องราวและตัวละครดิคเก้นที่ยากจะลืมเลือน ผู้ใหญ่จะชอบมันสำหรับการกวาดและความเอร็ดอร่อยของการผลิต และในฐานะที่เป็นงานศิลปะยอดนิยม ฉันคิดว่ามันคงยืนหยัดอยู่ได้ มันถูกสร้างขึ้นมาอย่างดีเช่นเดียวกับภาพยนตร์ ฉันไม่สงสัยเลยสักนิด ว่ารี้ดคิดว่าเขาต้องพูดคุยกับเด็กๆ ในกลุ่มผู้ชมของเขาหรือไม่ ไม่ใช่ครู่หนึ่งที่เด็ก ๆ ในทีมได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นเด็ก พวกเขามีส่วนร่วมเท่าเทียมกันในการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ และพวกเขาต้องปกป้องตัวเอง มิฉะนั้น เลือดควรออกไปให้พ้นทาง นี่ไม่ใช่อมยิ้ม มันมีการกัดและความอาฆาตพยาบาทพร้อมกับความโรแมนติกและอารมณ์ขัน หนัง พื้นฐานของความสำเร็จอาจเป็นเพราะ Reed มองดูตัวละครของ Oliver Twist มานาน ปัญหาของโอลิเวอร์คือเขาไม่น่าสนใจจริงๆ ใช่ไหม เขาเป็นเด็กหนุ่มผู้สูงศักดิ์ ไร้เดียงสา ซึ่งมีหน้าที่หลักในนวนิยายของดิคเก้นส์คือการยืนหยัดในขณะที่กลุ่มวีรบุรุษและวายร้ายที่ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อชะตากรรมของเขา จุดอ่อนในละครเวทีเรื่อง “Oliver!” และแม้แต่ในภาพยนตร์ของ David Lean เรื่อง ” Oliver Twist ” (1948) ก็คือพวกเขาสร้าง Oliver มากเกินไปและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับเขาดี รีดทำ; เขาทำให้โอลิเวอร์เป็นเด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจ: ให้ฉากเขาเพื่อให้เราสนใจเขาและชื่นชมความเด็ดเดี่ยวของเขา แล้วเน้นหนังของเขาไปที่ตัวละครที่น่าสนใจจริงๆ: Fagin, Bill Sikes, Artful Dodger และ Nancy ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นของ Fagin and the Dodger มาก …
